ο πόνος του Μακρυγιάννη

Αν οι ιστορικές μνήμες στεφανώσουν με την αθανασία πέντε -δέκα νεοέλληνες ,Τότε ανάμεσά
τους ασφαλώς θα συγκαταλέγεται και ο Στρατηγός Μακρυγιάννης(1797-1867).Πρόκειται για
μια από τις αγνότερες και ηρωικότερες μορφές του Ελληνικού θαύματος του 1821.Μια ακέραιη,ανιδιοτελής ,πολύπλευρη προσωπικότητα ,πέρα ως πέρα ελληνική και ορθόδοξη,θε-
-τικά αξιολογημένη από κορυφαίους νεοέλληνες ιστορικούς και λογοτέχνες.Ένας από αυτούς
ο αλησμόνητος Γ.Θεοτοκάς,με δυνατές πινελιές ,με επιτυχία και πληρότητα μας δίνει τον
χαρακτηρισμό του στρατηγού Μακρυγιάννη.".....Είναι ο ελεύθερος πολίτης μιας πατρίδας
που την ονειρεύεται δίκαιη και ευνομούμενη,ελεύθερος και συνάμα κοινωνικός ,με συνείδηση
των δικαιωμάτων του και των δικαιωμάτων του λαού του.....Μαζί με όλα αυτά καλλιτέχνης
από γενησσιμιού του......ένας γεννημένος αρχηγός ,ένας από τους πρώτους άνθρώπους του
Έθνους του,από τους εμψυχωτές και οδηγητές της Επανάστασης ,από τους ιδρυτές του Νεοελληνικού Κράτους.Είναι πολεμικός αρχηγός,σημαντικός και πολιτικός υπολογήσιμος.
Ένα μυαλό από την φύση του ανήσυχο ,ζωηρό και οξύ,που δουλεύτηκε γερά από μια εξαιρε-
-τική πείρα ζωής και από μια πολύχρονη επαφή με ανθρώπους σοφούς και σπουδαίους ,με
τους οποίους ο στρατηγός συζητούσε σαν ίσος προς ίσον.

Η μεγάλη αυτή και πολυεδρική μορφή παρουσιάζεται ανάγλυφα μέσα από το έργο του ,τα
περίφημα ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ,όπου αφηγείαται τις άμεσες εμπειρίες του από τα
πολεμικά γεγονότα της επανάστασης του 1821 και από την πολιτική ιστορία των μετέπειτα
χρόνων.Η Δωρική του λιτότητα και το απαράμιλλο ύφος του συναρπάζουν. Ο λόγος του
ζωντανός και πυκνός,ζωγραφίζει πρόσωπα και πράγματα με μια θαυμάσια ενέργεια και
ακρίβεια.Όλο το έργο περιστρέφεται σταθερά γύρω από δύο πόλους. ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.Δεν τα ξεχωρίζει ποτέ.Ελλάδα γι αυτόν σημαίνει Ορθοδοξία.
Σήμερα που όλα περνούν από καινούργια κόσκινα,δεν βρέθηκε κανείς να αμφισβητήσει
την ιστορική ή την λογοτεχνική αξία του έργου και το ηθικό του μεγαλείο. Και όσο αφορά
μεν την φιλοπατρία σίγουρα αυτό έχει ακουστεί πολλές φορές στους πανηγυρικούς λόγους.
Η Θερμή του πίστη όμως ,όχι μόνο αποσιωπάται συνήθως σκόπιμα,αλλά κάποτε και παρερ-
-μηνεύεται κακόβουλα. Και δεν είναι καθόλου ευοίωνο για την πρόοδο τουλάχιστο της
ιστορικής έρευνας στον τόπο μας το ότι μερικοί"ιστορικοί",στρατευμένοι ,ποιος ξέρει ,σε ποιές
σκοπιμότητες ,ισχυρίζονται ότι ο Μακρυγιάννης στα γεράμματά του τόριξε στην "θρησκοληψία",ενώ από τις πρώτες σελίδες των Απομνημονευμάτων του τους διαψεύδει ο
ίδιος.
Στις μέρες μας είμαστε μάρτυρες ενός εγκληματικού ξηλώματος των πάντων.Εκκλησία,
πατρίδα,οικογένεια ,παιδεία βάλλονται με όλα τα μέσα. Πολεμική που άρχισε από την επο-
-χή του Μακρυγιάννη και συνεχίζεται πιο έντονη και ύπουλη.Και μας βρίσκει δυστυχώς
τους νεοέλληνες σε λήθαργο.Η ευμάρεια και ο καταναλωτισμός μας έχουν ναρκώσει και
μας έχουν ευνουχίσει .Κινδυνεύουμε τελικά να αποχρωματιστούμε ΈΘΝΙΚΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥ-
-ΤΙΚΑ.Έχουμε ανάγκη από εγρήγορση και αναβαπτισμό στο ρωμαλέο πνεύμα του αγνού
Έλληνα και πατριώτη του στρατηγού ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ,προτού νεκρωθούν τελείως τα αντα-
-νακλαστικά μας.Ομως ο μεγάλος αυτός Έλληνας Πατριώτης έζησε πολλές θλίψεις στην
διάρκεια της ζωής του και ο μεγαλύτερος πόνος του ήταν για την Πατρίδα του και την πίστη
του που πιστός σε αυτή και στον Θεό του δεν επαυε ποτέ να συμμετέχει στα μυστήρια της
Εκκλησίας τόσο αυτός όσο και η οικογένειά του. Με την οξυδέρκεια που τον διέκρινε δεν
άργησε να καταλάβει ποιόί ήταν οι πραγματικοί εχθροί της Πατρίδας του και της φυλής του.
Πονάει πολύ βλέποντας τις ραδιουργίες των Ευρωπαίων απεσταλμένων στα πολιτικά
παρασκήνια της Ελλάδος. Αγανακτεί για τις ύπουλες παρεμβάσεις τους στα ιερά και όσια
της φυλής μας καθώς και για τον φατριασμό των πολιτικών δυνάμεων του νεοσύστατου
Ελληνικού κράτους που ήταν και αυτός δικό τους έργο. Γίνεται εκτός εαυτού βλέποντας
την ηθική διαφθορά των Ευρωπαίων να μολύνει την Ελληνική Οικογένεια ,την Ελληνική
Κοινωνία. Η γλώσσα του είναι σκληρή και μερικές φορές φαίνεται καθαρά πως ήθελε να
μιλήσει με το σπαθί του. ¨Οπως αναφέρει στο έργο του" Αφού ο Θεός τους λυπήθηκε και θέ-
-λει να τους αναστήσει,οι άνθρωποι τους καταπολεμούν να τους φάνε,να τους χάσουνε,να τους σβήσουνε,να μην ξαναειπωθούν Ελληνες.Και τι σας έκαμεν αυτό το όνομα τωνΕλλήνων
εσάς των γενναίων αντρών της Ευρώπης,εσάς των προκομμένων ,εσάς των πλουσίων;Όλοι
οι προκομμένοι λαντρες των παλαιών Ελλήνων,οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότητας,ο Λυκούργος ,ο Πλάτων,ο Σωκράτης ,ο Αριστείδης ,ο Θεμιστοκλής,ο Λεωνίδας ο Θρασύβουλος ,
ο Δημοστένης και οι επίλοιποι πατέρες γενικώς της ανθρωπότητας κόπιαζαν και βασανίζο-
-νταν νύχτα και ημέρα μ' αρετή ,με 'λικρίνειαν ,με καθαρό΄ν ενθουσιασμόν να φωτίσουνε
την ανθρωπότητα και να την αναστήσουν νάχη αρετή και΄φώτα και γενναιότητα και
πατριωτισμόν....."
Σαν γνήσιος εκφραστής των αισθημάτων του Ελληνικού λαού ξέρει και το διακηρύττει ότι
αυτός ο αγνός λαός αποστρέφεται τις ατιμίες των ηγετών"των μεγάλων δυνάμεων"και
στηρίζεται με εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη του Θεού. Δεν είναι όμως άδικος ο στρατηγός.
Ξέρει να διακρίνει και να ευγνομονεί με ειλικρίνεια αυτούς ,που υπήρξαν "τίμιοι άντρες" και
βοήθησαν την πατρίδα μας στα δύσκολα πρώτα χρόνια της.Και ένας από αυτούς που ο
Μακρυγιάννης αποκαλεί "τίμιους 'είναι και ο Ρούντχαρτ,ο αρχικαγκελάριος του Όθωνα .
Ήδη όμως άρχισε η ύπουλη επίθεση κατά της Ορθοδοξίας και έγινε προκλητική με την συνερ-
-γασία και μερικών δικών μας γραικύλων. Τότε είναι που ο στρατηγός ξεσπαθώνει καθώς
ριζωμένος βαθειά στην ορθόδοξη πίστη μας με ιερό πάθος χτυπάει όλους αυτούς που μας
έφεραν την ηθική παραλυσία και "οπού επεβαίνουν και εις την θρησκεία μας δια να μας
φτειάσουνε του δό(γ)ματός τους από ολίγον κατ΄ολίγον "έλεγε θυμωμένος. Δεν διστάζει να
τα βάλει και με τον ίδιον τον Πρωθυπουργό ,όταν υποπτεύεται πως συμπράτει στα ξένα
σχέδια κατά της Θρησκείας μας. "Μάθαινα από ανθρώπους τίμιους ότι η κατήχηση των ξέ-
-νων εναντίον της θρησκείας μας προοδεύει.Τότε κάπνισαν τα μάτια μου....Πάγω στον
Κωλέτη και του λέγω....¨δεν μας αφήνεις πλέον ήσυχους να ζήσουμε ν εδώ εις την ματοκυ-
-λισμένη μας πατρίδα με την θρησκεία μας,αλλά μας τζαλαπατάς και μας διαιρείς...Γνωρίζουμε τις ενέργειες τις μυστικές των ξένων οπού εργάζονται για την θρησκεία
μας -Θρησκείαν δεν αλλάζουμε εμείς ούτε την πουλούμεν"
Με το ψέμμα και τον δόλο δεν συμβιβάστηκε ποτέ .Σ΄όλη του την ζωή μόχθησε για την
αλήθεια .Για χάρη της ήταν έτοιμος να θυσιάσει και την ζωή του.

.......Ότι εις την αλήθεια μου πεθαίνω...Και δια να μιλώ την αλήθειαν κατατρέχομαι κι'΄από Βασιλέα κι΄από προκομμένους. Θέλουν την αλήθεια κι΄όποιος την ειπή κιντυνεύεται. Αλήθεια,αλήθεια,πικριά οπού είσαι.!Ούτε βασιλείς σε ζυγώνουν ,ούτεπροκομμένοι,μόνο ρωτούν για σενα και ύστερα σε κατατρέχουν .όμως κάποτε ήρθε η ώρα που ο στρατηγός
Μακρυγιάννης έλαβε μέρος στο κίνημα που συνετέλεσε στην ομαλοποίηση του ελεύθερου βιου και στην επιβολή του Πρώτου Ελληνικού Συντάγματος,δηλαδή στην θεμελίωση μιας ευνομού-
-μενης δημοκρατικής πολιτείας χωρίς τις αυθερεσίες της κηδευομένης από τους Βαυαρούς
μοναρχίας. Το κίνημα αποκαλύφτηκε και την νύχτα μεταξύ 2και 3 Σεπτεμβρίου 1843 το
σπίτι του πολιορκείται από στρατιώτες. Η ζωή του ακόμα μια φορά διατρέχει κίνδυνο.Σηκώ-
-νεται και στην σκοτεινή αυτή ώρα πέφτει στα γόνατα και ζητά από τον Θεό "φώτιση και θάρρος'.όταν σηκώθηκε έγραψε την διαθήκη του που είναι ένας εθνικοθρησκευτικός θούριος.

Εις δόξαν του δίκαιου και μεγάλου Θεού.

Κύριε Παντοδύναμε !Εσύ Κύριε θα σώσεις το αθώο αυτό έθνος. Είμαστε αμαρτωλοί,είσαι ο Θεός!Ελέησέ μας,φώτισέ μας και κίνησέ μας εναντίον του δόλου και της απάτης ,της συστηματικής τυραγνίας της πατρίδος και της θρησκείας. Εις δίξαν σου Κύρις,σηκώνεται απόψε η σημαία της λευτεριάς αναντίον της τυραγνίας!Πατριώτες!Πεθάινω δια την πατρίδα.
Στέκω εις τον όρκον μου τον πρώτον.Δεν μπορώ ,πατρίδα,να σε βλέπω τοιούτως και των
σκοτωμένων τα παιδιά και οι γριγές να διακονεύουν και τις νιές να τις βιάζουν δια κομμάτι
ψωμί εις την τιμή τους οι απατεώνες της πατρίδος.Γιμάτες οι φυλακές από αγωνιστές και
στα σοκκάκια σου διακονεύουν αυτείναι οι αγωνιστές οπού χύσανε το αίμα τους δια να
ξαναειπωθεί "πατρίδα Ελλάς' Είτε ελευτερία κατά τους αγώνες μας και θυσίες μας,είτε θάνατος σ΄εμάς.Πεθαίνω εγώ πρώτος απόψε. Εχετε γειά πατριώτες ,και εις την άλλην ζωήν
σμίγομεν,εκεί όπούναι και οι άλλοι συναγωνιστές ,εις τον κόρφον του μεγάλου θεού ,του
αληθινού. Πατρίδα σ΄αφήνω ανήλικα παιδιά και γυναίκα,άν τάφήσουμε ζωντανά ,τ΄αφήνω
εις την προστασίαν σου.Κοίταξε ότ΄είναι παιδιά του τίμιου αγωνιστή Μακρυγιάννη.Ποτές
αυτός δε σε ψύχρανε εις τα δεινά σου και τώρα πρόθυμος να πεθάνει δια σένα για να σε ιδούνε τα παιδιά του ελεύτερη Ελλάδα και όχι παλιόψαθα της τυραγνίας και των κολάκων
της.Δια τα παιδιά μου αφήνω κηδεμόνες τον κύριον Μιχαήλ Σκινά,Μελά,Δόσιον, Καλλεφουρνά,γυανικάδελφόν μου Σκουζέ και την γυναίκα μου.Και νακολουθήσετε κατά
την παλιά μου διαθήκην ¨ο,τι διαλαμβάνει,κι αν αμελήσετε εις την άλλην ζωήν θα μου δώ-
-σετε λόγον.Βιαστικός γράφω με την σημαία στο χέρι.Έχετε γειά όλοι και την τυραγνίαν
να μην την αφήσετε να φωλιάσει εις την πατρίδα,να μην ντροπιάσετε τόσα αίματα που χυθηκαν .

1843 Σεπτεμβρίου 3 μακρυγιανις

Αλήθεια υπάρχει σήμερα κάποιος σαν αυτόν τον αγνό πατριώτη;Μάλλον ΚΑΝΕΙΣ,ΚΡΙΜΑ!!!!