ΣΕΒΙΛΛΗ

η Σεβίλλη ,η πολυταγουδισμένη αυτή πόλη ,είναι η πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας και μια από τις σημαντικότερες πόλεις της.Βρίσκεται δυτικά ανάμεσα στη Huelva και την Malaga και το όνομά της συνδέεται με τις ταυρομαχίες και τις όμορφες Σεβιλιάνες.Η ΄πρώτη εντύπωση που θα αποκομίσει κάποιος είναι ότι πρόκειται για μια πόλη λουσμένη κυριολε-
-κτικά στο φώς ,δικαιώνοντας έτσι το όνομα της Ανδαλουσίας που δεν σημαίνει τίποτα άλλο
από το μέρος''που περπατά το φώς 'αν θέλουμε να μεταφράσουμε κατα λέξη τη ονομασία.Προερχόμενη λοιπόν από δύο σύνθετες λέξεις το ρήμα andar kai luz.Ta λουλούδια
είναι στοιχείο άρρηκτα δεμένο με την ψυχή της. Οι γαρδένιες και τα γεράνια είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές της.Οι κάτοικοί της ανέρχονται περίπου στις 700.000 και με τους
διάφορους τουρίστες πλησιάζουν το 1.000.000.
Πρόκειται για μια βαθιά ιστορική πόλη όπου οι Αραβες διαμόρφωσαν ένα πολύ μεγάλο μέρος
του ιστορικού της παρελθόντος,ωστόσο ήταν λίγο αργότερα ,με το ερχομό των Καθολικών, που έμελλε να γίνει μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της Ισπανίας.Τότε λοιπόν ανακηρύσσεται πρωτεύουσα του ισπανικού Νότου και ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια
κυρίως για τον δρόμο προς την Αμερική που άνοιξε ο ποταμός Γουαδαλκιβίρ,ένας από τους
μεγαλύτερους και πολυτραγουδισμένους ποταμούς της Ισπανίας.
Αν διασχίσουμε την γέφυρα Puente de Ιsabel ii ή Puente de Triana- όπως την αποκαλούν οι
κάτοικοι θα βρεθούμε στην συνοικία Τριανα που όπως οι κάτοικοί της λένε εκεί κατοικοεδρεύει η πραγματική Σεββιλιάνικη και Ανδαλουσιανή ατίθαση καρδιά.Η περιοχή
παλιά βρισκόταν εκτός των τειχών της πόλης,ενώ σήμερα θεωρείται σχεδόν αυτόνομη,εξαιτίας εν μέρει -τουποταμού ,που αποτελεί φυσικό εμπόδιο ανάμεσα σε αυτήν και την καθαυτή πόλη της Σεββίλης.Πολλοί κάτοικοί της μάλισταθεωρούν ότι κατάγονται από
την Τριάνα και όχι από τηνΣεβίλλη.Ουσιαστικά πρόκειται για τα παλιάσπίτια των ψαράδων της περιοχής.Οι προσόψεις των σπιτιών σε κόκκινο και κίτρινο χρώμα κυριαρχούν και μαρτυ-
-ρούν το φλογερό ταμπεραμέντο αλλά και την καλλιτεχνικη φλέβα των κατοίκων ,μεγάλο
μέρος των οποίων ζεί από τις λεγόμενες artesanias(χειροτεχνίες).Πολοί μύθοι,ήθηκαι έθιμα
απορρέουν από την Τriana την Σεβιλλιάνικη και ανδαλουσιανή ατίθαση καρδιά,όπου ο χρόνος στο κομμάτι αυτό έχει σταματήσει σε αυτούς τους δρόμους ,τα σπίτια και τα tapas bar και μια περιήγηση στην γειτονιά της Triana θα μας δείξει πολλά. Διασχίζοντας την γέφυρα
που ενώνει την όχθες του Γουαδαλκιβίρ θα βρεθούμε στο κέντρο της πόλης της Σεβίλλης.
Περπατώντας κατά μήκος του ποταμού,θα περάσουμε από το monumento de la Tolerancia
(μνημείο της ανεκτικότητας) του διασημου γλύπτη Eduardo Chillida,ενώ λίγα μέτρα πιο κάτω
θα δούμε να ξεπροβάλλει μπροστά μας ο (χρυσός Πύργος)-torre del oro-,κτίσμα του 13 ου αιώνα ,το οποίο αποτελούσε στρατιωτική βάση.Σήμερα στεγάζει το Ναυτικό Μουσέιο της πόλης.
Όσο περισσότερο προχωρούμε προς το εσωτερικό του κεντρου θα νοιώθουμε απτή την ζεστή αραβική ατμόσφαιρα να μας τυλίγει για να μας παραδώσει λίγα στενά πιο κάτω στην ευρωπαική δυτική αίγλη ,απόρροια των Χριστιανών ,οι οποίοι ήρθαν μετέπειτ στην πόλη για να παραμείνουν μέχρι σήμερα.Τζαμιά και Καθεδρικοί ναοί ,Άραβες και Καθολικοί -κάθε κατάκτηση άφησε το δικό της στίγμα ,καθιστώντας την Σεβίλλη τόπο που κρατά την ιστορία του ζωντανή και συνταιριαζει αρμονικά τα δύο άκρα του ορίζοντα ,την Ανατολή και τη ν Δύση .Αυτό άλλωστε δηλώνει και το μνημείο της Ανεκτικότητας.Θα περπατήσουμε ανάμεσα σε στενά δρομάκια και δαιδαλώδη ,σήμα κατατεθεν της αραβικής επιροής ,ενώ μικρές ήσυχες πλατείες θα ξεπροβάλλουν εκεί που δεν το περιμένετε.Στην Σεβίλλη μην διστάσετε να περπατήσετε σε κάθε της δρομάκι.Κάπως έτσι θα ανακαλύψετε και το Santa
Cruz Barrio ,στο κεντρο της πόλης.
Η Santa Cruz είναι η εβραική συνοικία και απο τις αντιπροσωπευτικότερες του σεβιλλιάνι-
-κου στύλ .Κάτασπρες προσόψεις σπιτιών ,μικρά μπαλκόνια και γλάστρες που κρέμονται στην επιφάνεια των εξωτερικών δρόμων.Τα εμπορικλα μαγαζιά ,τα οποία μένουν ανοιχτά
ως το βράδυ ,δίνουν ζωή στην γειτονιά αυτή και την καθιστούν οργανικό μέρος της πόλης και όχι απλά μια όμορφη καρτ ποσταλ. Στην συνοικία αυτή θα δούμε την Πλατεία Θριάμβου
(plaza de Triumfo) περιτρυγιρισμένη από τα σημαντικότερα μνημεία της Σεβίλλης ,όπως ο καθεδρικός ναός ,τα αραβικά ανάκτορα Realles Alcezares και ο ναός της Ciralda,;Eνα ιδιότυπο κτίσμα ,κράμα τζαμιού και καθεδρικού ναού.Πρόκειται για τον μεγαλύτερο καθεδρικό ναό της Ισπανίας και τον τέταρτο μεγαλύτερο στον κόσμο. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1403 στην βάση ενός αρχαίου ιερού ναού Αράβων φονταμελιστών που προυπήρχε ,και φημίζεται ,εκτός από το μέγεθός του ,και για τον πλούσιο διάκοσμό του,ενώ δίπλα του θα συναντήσουμε τα Βασιλικά ανάκτορα ,αραβικά ανάκτορα,που χρονολογούνται από τον
10ο αιώνα και αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά δείγματα της Αραβικής Mudejar(αραβική τεχνοτροπία).Στην είσοδο των ανακτόρων ,ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος χρησιμεύει σήμερα ως αίθουσα εκθέσεων. Τέλος δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στον
ναό της Giralda .Η ύπαρξη του συγκεκριμένου μνημείου αποδεικνύει ίσως περισσότερο από
κάθε άλλο το πόσο στενά είναι συνδεδεμένη η πόλη της Σεβίλλης με το παρελθόν και την ιστορία της.

ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΝΑ ΉΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ

FIESTAS

η γιορτή και η διασκεδαση δένουν απόλυτα με το πνεύμα της Ανδαλουσίας και οι εορτασμοί
είναι "θρυλικοί".Μερικοί από τους περισσότερο γνωστούς είναι:Η γιορτή του Απρίλη(FERLA
DE ABRIL 25-30) στην Σεβίλλη,όπου το διάστημα αυτό καταναλώνεται πάνω από ένα λίτρο
rebujito "ιδιαίτερα δυνατό ποτό της Σεβίλλης,από ειδική ποικιλία ελιάς).Η Μ.εβδομάδα ,με εορτασμούς που κρατούν από την εποχή του Μεσαίωνα και η Κυριακή των Βαίων .

FLAMENGO

Το flamengo δεν είναι μόνο χορός.Είναι και μουσική και στίχοι. Αρχικά οι Ισπανοί το περιφρονούσαν ,επειδή συνδεόταν με τα κατώτερα ΄κοινωνικά στρώματακαι ειδικότερα με τους εργάτες των ορυχείων.Το μουσικό αυτό είδος είναι ταυτισμένο με τραγούδια πόνου,
μοναξιάς και ανεκπλήρωτης αγάπης.Τα λόγια σχεδόν απαγγέλονται και αποτελούν μια
μορφή λαικής ποίησης,ενώ οι φωνές ,τραχιές και βαριές ,υπακούουν σ΄ένα δικό τους μυστικό
κώδικα ορθοφωνίας.Τον ρυθμό δίνει η συγκίνηση και τα δυνατά παλαμάκια,Όσο για τον
χορό.....τα χοντρά τακούνια με τον δυνατό και ρυθμικό ήχο τους ανταγωνίζονται τα παλαμάκια ,το δε κορμί πάντα ευθυτενές και αγέρωχο να συνδυάζεται με το τίναγμα του
κεφαλιού σε ένδειξη βαθιάς περηφάνιας.

ΓΕΦΥΡΑ ΜΠΡΟΥΚΛΙΝ-Η ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ ΓΕΦΥΡΑ

η γέφυρα του Μπρούκλιν χτίστηκε το1867 ασπό τον Γερμανό αρχιτέκτονα Γιον Αουγκούστους
Ρέμπλιγκ,συνεχίστηκε από τον γιο του Ουόσιγκτον και ολοκληρώθηκε από την σύζυγό του Έμιλυ Ουόρεν και τούτο γιατί ο ίδιος έχασε την ζωή του από τις αναθυμιάσεις το 1869 μαζί με
άλλους 20 ακόμα εργάτες,ενώ από αναθυμιάσεις τραυματίστηκε σοβαρά και ο γυιος του παραμένοντας τελικά ανάπηρος.
Για πολλά χρόνια υπήρξε η μεγαλύτερη -ακόμα και σήμερα η διασημότερη-γέφυρα του κόσμου.Η κατασκευή της ξεκίνησε με σκοπό την σύνδεση του Μανχάταν με την συνοικία του
Μπρούκλιν,επίτευγμα που ολοκληρώθηκε στις 24 Μαίου του1883.Το μήκος της είναι 1.825 μέτρα .το πλάτος της 26 μ. και το ύψος της πάνωαπό τον ποταμό Ιστ Ρίβερ 84 μ.Για την κατασκευή της χρειάστηκαν 5.675 τόννοι ατσάλι,συν τέσσερες τσιμεντένιοι πυλώνες ,μεγέ-
-θους ο καθένας όσο ένα γήπεδο του τένις ή του μπάσκετ.Οι αρχικές λωρίδες κυκλοφορίας ήταν 5(από τις οποίες η κεντρική για τις τότε άμαξες),ενώ σήμερα είναι 6 και οι δύο κεντρικές χρησιμοποιούνται μόνο από πεζούς και ποδηλάτες.